Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ του Pessoa



Τετάρτη σήμερα και ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ του Pessoa, ο δικός μας ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ συνεχίζει καταιγιστικά την πορεία του! Στο Θέατρο ΑΛΜΑ!! Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9:30, σας περιμένει για να σας μιλήσει, να σας τραγουδήσει ζωντανά, να σας χορέψει - όχι στο ταψί - και να σας κεράσει ένα ποτήρι κρασί!!!

Είναι δυνατό να είναι κάποιος πλούσιος και δαιμόνιος τραπεζίτης και συγχρόνως ένας ολοκληρωμένος αναρχικός που πολεμά για την ελευθερία της κοινωνίας; Σύμφωνα με τον Πεσσόα, ναι.

Όταν ο Πορτογάλος ποιητής Φερνάντο Πεσσόα έγραφε τον ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ δεν θα μπορούσε να φανταστεί πόσο επίκαιρος και ριζοσπαστικός θα παρέμενε σχεδόν έναν αιώνα μετά. Ένα κείμενο με φιλοσοφική σκέψη, κριτικό απέναντι στα γεγονότα της σύγχρονης εποχής του συγγραφέα, φαντάζει σαν να γράφτηκε πρόσφατα .
Ο Πεσσόα με γλώσσα ορθολογιστική τοποθετεί και καταρρίπτει ιδεολογίες και θέσεις που τότε όπως και τώρα ακόμα δυστυχώς δημιουργούν αντιπαραθέσεις και κοινωνικές ταραχές. Η αποψή του συντριπτικά ακραία και ανατρεπτική τοποθετεί έναν Τραπεζίτη καπιταλιστή να υποστηρίζει ότι είναι Αναρχικός και ότι ασπάζεται απόλυτα την θεωρία της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ. "Ένα μεγάλο τμήμα των διαλόγων του τραπεζίτη-συνομιλητή αφιερώνεται στους πολλούς και εναλλακτικούς ορισμούς των εννοιών αναρχία, τυραννία και ελευθερία. Ο αναγνώστης διαλέγει και παίρνει ανάμεσα σε ορισμούς που συχνά αλληλοαναιρούνται. Από την στιγμή που ο "τραπεζίτης" πείθεται ότι η αναρχία είναι ένα όνειρο που υλοποιείται άμεσα μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αποφασίζει να ριχτεί στη μάχη του κέρδους. Όπως υποστηρίζει, η ελευθερία είναι το κυριότερο αγαθό ενός αναρχικού.
Το διήγημα με τον προκλητικό για την κοινή λογική τίτλο «Ο αναρχικός τραπεζίτης» δημοσιεύεται για πρώτη φορά το 1922. Έργο με παραβολικά στοιχεία, χαρακτηρίζεται διαλεκτική σάτιρα και διαθέτει την επικαιρότητα που χαρακτηρίζει ολόκληρο το έργο του Pessoa. 
Στους αντίποδες του «Βιβλίου της ανησυχίας», «Ο αναρχικός τραπεζίτης» πραγματεύεται την πρακτική πλευρά της ζωής: την κοινωνία και τα «επινοήματά της» - όπως αποκαλεί τους "θεσμούς" - το χρήμα, την άσκηση της εξουσίας και τους νόμους της.
Ο Πεσσόα δίνει αυτή τη φορά το λόγο στο πολιτικό ετερώνυμο του ποιητή.

Η θεατροποιημένη μορφή του έτσι όπως προέκυψε από την επίμονη δουλειά της Γιώτας Κουνδουράκη έχει αφαιρέσει εντελώς το διδακτικό ύφος του αρχικού πεζού κειμένου χωρίς να προδώσει καθόλου τον λόγο του Πεσσόα. Αυτό που προέκυψε είναι ένα πλήρες θεατρικό έργο με καυστική γλώσσα. Το νεανικό ροκ συγκρότημα MIDNIGHT NOTES ντύνει μουσικά την παράσταση με live παρουσια και τραγούδια της παράστασης ερμηνεύονται ζωντανά από τους ηθοποιούς και τη μπάντα. 

Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ του F. Pessoa παρουσιάζεται από τις 15/1/2014, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9:30, στο bar theater του Θεάτρου ΑΛΜΑ.
Απόδοση - Διασκευή: Γιώτα Κουνδουράκη
Σκηνοθεσία: Γιώτα Κουνδουράκη
Σκηνογραφία: Δήμος Φλέσσας
Ενδυματολόγος: Ειρήνη Παγώνη
Σύνθεση Μουσικής: Αντώνης Κουνδουράκης
Στίχοι: Φώντας Ανδρεόπουλος
Χορογραφία: Γιάννα Κοντούνη
Φωτισμοί: Βαγγέλης Βαφείδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χάρης Λεοντσίνη
Σύμβουλος: Άννα Ματθαίου
Φωτογραφία: Κώστας Λυκαβηττός
Δ/νση παραγωγής: Βαγγέλης Βαφείδης

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί

Αναρχικός Τραπεζίτης: Γεωργία Ζώη
Παρουσιάστρια: Ελίζα Τζίτζη
Παρουσιαστής: Ιορδάνης Κασάπογλου
Συμμετέχει το συγκρότημα Midnight Notes

Θωρηκτό Ποτέμκιν

Το πολεμικό πλοίο Πρίγκιπας Ποτιόμκιν της Ταυρίδας (ρωσικά: Князь Потёмкин-Таврический), γνωστό παγκοσμίως ως Θωρηκτό Ποτέμκιν, ήταν θωρηκτό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, υπαγόμενο στο στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
Το Ποτέμκιν έγινε γνωστό τον Ιούνιο του 1905, όταν το κατώτερο πλήρωμα στασίασε εναντίον των αξιωματικών, ύψωσε κόκκινη σημαία και αγκυροβόλησε στα ανοιχτά της Οδησσού, καλώντας τους ναυτικούς των υπόλοιπων πλοίων και τους πολίτες σε γενικευμένο ξεσηκωμό εναντίον του τσάρου. Αν και τελικά η εξέγερση έληξε άδοξα με τη φυγή των στασιαστών στη Ρουμανία, ο απόηχός της υπήρξε μεγάλος τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, σε βαθμό που θεωρείται προάγγελος της Επανάστασης του 1917.
η μουσική από την 11η συμφωνία του Σοστακόβιτς, που στηρίζεται στο παγκόσμια γνωστό επαναστατικό Ρωσικό τραγούδι "Επέσατε θύματα αδέλφια Εσείς σε άνιση μάχη 

Η ταινία


Η περίφημη σκηνή με το καροτσάκι στις Σκάλες της Οδησσού, από το Θωρηκτό Ποτέμκιν(1925) του Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Το 1925, ο σκηνοθέτης Σεργκέι Αϊζενστάιν γύρισε την κινηματογραφική ταινία Θωρηκτό Ποτέμκιν, η οποία εξιστορεί το χρονικό των τεσσάρων πρώτων ημερών της ανταρσίας. Χωρίζεται στα εξής πέντε κεφάλαια:
  • Άντρες και Έντομα, όπου οι ναύτες αρνούνται να φάνε το κρέας.
  • Δράμα στο Κατάστρωμα, με την εξέγερση των ναυτών και τη δολοφονία του Βακουλεντσούκ από το βίαιο αξιωματικό.
  • Ένας Νεκρός Ζητά Δικαιοσύνη, με τους εργάτες της Οδησσού να θρηνούν το Βακουλεντσούκ.
  • Οι Σκάλες της Οδησσού, όπου οι στρατιώτες του τσάρου κατασφάζουν το λαό.
  • Συνάντηση με τους Διώκτες, κατά την οποία τα πληρώματα των πλοίων που καταδιώκουν το Ποτέμκιν, επευφημούν τους εξεγερμένους συναδέλφους τους.
Στο Ποτέμκιν ο Αϊζενστάιν εφάρμοσε επαναστατικές τεχνικές στην αφήγηση, όπως η ρεαλιστική (για τα δεδομένα της εποχής) περιγραφή των συγκρούσεων και η απεικόνιση των χαρακτήρων με τέτοιο τρόπο, ώστε ο θεατής να ταυτίζεται με τους εξεγερμένους. Το πλέον καινοτόμο όμως στοιχείο, το οποίο χωρίς υπερβολή διαμόρφωσε το σύγχρονο κινηματογράφο, ήταν το νευρώδες μοντάζ - μέχρι τότε, οι ταινίες έμοιαζαν περισσότερο με κινηματογραφημένα θεατρικά έργα.
Κατά την αρχική προβολή της ταινίας στις σοβιετικές αίθουσες, το κοινό σοκαρίστηκε και η επιτυχία ήταν μάλλον μικρή. Όταν όμως προβλήθηκε σε διεθνή φεστιβάλ και παρά τον καθαρά προπαγανδιστικό χαρακτήρα της, ο Αϊζενστάιν γνώρισε την αποθέωση. Ακόμα κι ο ναζί Γιόζεφ Γκαίμπελς παρατήρησε πως αυτό το υπέροχο φιλμ δεν έχει όμοιό του (...) εάν κάποιος δεν έχει στέρεα πολιτική στάση, θα μπορούσε να γίνει μπολσεβίκος παρακολουθώντας το.
Σήμερα, το Θωρηκτό Ποτέμκιν θεωρείται ένα από τα διαχρονικά αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Σκηνές από την ταινία έχουν αναπαραχθεί εν είδει φόρου τιμής σε πλήθος μεταγενέστερων ταινιών, όπως στους Αδιάφθορους (Μπράιαν ντε Πάλμα), τοΜπραζίλ (Τέρι Γκίλιαμ), τον Πόλεμο των Άστρων 3 (Τζορτζ Λούκας) κ.ά.
Όπως λέει και ο Μαρκ Φερρό, «...στην περίπτωση του Θωρηκτού Ποτέμκιν ο θρύλος κατόρθωσε να προσλάβει τα χαρακτηριστικά της ιστορίας». Ο ίδιος ο σκηνοθέτης της παραδέχεται πως το περιστατικό αυτό τηε εξέγερσης είχε περιπέσει σε λήθη [...] αμυδρά το θυμούνταν και συζητούσαν γι΄αυτή ακόμα λιγότερο Έτσι, η σφαγή δεν διαδραματίστηκε ποτέ στις σκάλες Ρισελιέ, ενώ αποσιωπάται το άδοξο τέλος του αήττητου πλοίου.[1]

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Οι πρεμιέρες της Εβδομάδας



«Nebraska»

"Η Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά"

Η κλέφτρα των βιβλίων

Τζακ Ράιαν: πρώτη αποστολή

Η εκδίκηση του Ender

(από την "Καθημερινή")

Δείτε τις εδώ

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Αndrey Tarkovsky

"Mια εικόνα δεν εκφράζει απλώς μια ιδέα του δημιουργού της. Είναι η αντανάκλαση ενός ολόκληρου κόσμου σε μια σταγόνα νερού. Σε μία μόνο σταγόνα…"



Tα πάραπάνω λόγια ειπώθηκαν κάποια στιγμή από τα χείλη του μεγάλου Ρώσου σκηνοθέτη Αndrey Tarkovsky...

Ένας άλλος μεγάλος σκηνοθέτης, ο Ingmar Bergman, αναφερόμενος στην αξία του έργου του Ταρκόφσκυ, σπεύδει να επιβεβαιώσει:

"Βρέθηκα να στέκομαι μπροστά σε μια πόρτα κρατώντας το κλειδί που ποτέ κανένας δεν μου είχε δώσει. Για μένα, ο Ταρκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος, είναι αυτός που εφηύρε μια νέα γλώσσα, πιστή στη φύση του κινηματογράφου, καθώς συλλαμβάνει τη ζωή ως αντανάκλαση, τη ζωή ως όνειρο."

Δείτε εδώ:  http://people.ucalgary.ca/~tstronds/nostalghia.com/index.html